کد مطلب:149843 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:192

یزید بن مسعود، از اصحاب، حضرت را توصیف می کند
در جریان نهضت كربلا نقل شده است كه امام حسین نامه ای به جماعتی از اشراف بصره از جمله یزید بن مسعود نهشلی نوشته و آنان را در آن نامه به نصرت و یاری خود فراخوانده بود. یزید بن مسعود، بنی ثمیم و بنی حنظله و بنی سعد را دعوت كرد و با آنان در این باب گفتگو نمود و فساد یزید و خاندان او را بیان كرد و آنگاه به توصیف امام حسین، علیه السلام، پرداخت:

هذا الحسین بن علی ابن بنت رسول الله ذوالشرف الاصیل و الرأی الاثیل له فضل لایوصف و علم لاینزف و هو اولی بهذا الامر لسابقته و سنه و قدمه و قرابته یعطف علی الصغیر و یحنو علی الكبیر فاكرم به راعی رعیة و امام قوم وجبت الله به


الحجة و بلغت به الموعظة فلاتعشوا عن نور الحق ولاتسكعوا فی وهد الباطل؛ [1] .

این حسین بن علی پسر دختر پیغمبر شماست، انسانی شریف، اصیل و دارای رأی و نظر نیكو می باشد، فضل او به وصف نمی آیم، علم او پایان ندارد و او برای خلافت، شایسته تر است زیرا سوبقش در اسلام درخشان و سنش زیادتر و دارای قدمت است و پیوستگی بسیار نزدیك با رسول خدا دارد، با خردسالان مهربان است و با بزرگسالان نیكوكاری می كند، او بهترین رعیت دار و رعیت نواز، شریف ترین امام برای قوم است كه خدا حجت را به سبب او بر شما تمام كرده، راه سعادت را در اختیار شما قرار داده و نشان داده است، پس شما از دیدن نور حق نابینا نباشید و به پرتگاه باطل سرازیر نشوید.

یزید بن مسعود، از شیعیان پاك و خالص و عارف به شأن و مقام امام حسین است. او حضرت را با این اوصاف، توصیف كرده است: او فرزند دختر رسول خداست، دارای شرافت پابرجایی است، رأیی درست و صواب دارد، دانش او شگرف و پایان ناپذیر است،او اولویت به خلافت و زعامت امت دارد، دارای سابقه درخشان هجرت و غیر آن است، تقدم در دین دارد، قرابت او به رسول اكرم روشن است. نسبت به خردسالان مهربان و نسبت به بزرگان، غمخوار است، رعیت نواز و پیشوایی بزرگوار می باشد، حجت الهی با وجود او تمام است و موعظه ی


بالغه به وسیله ی او تبلیغ می شود.

راستی این مرد عارف روشن ضمیر برای نشان دادن چهره ی زیبای امام حسین، علیه السلام، بسیار خوب و جالب سخن گفته و هر كدام از این اوصاف، نقش خاصی در ارایه ی سیمای امام دارد و چقدر زیباست كه می گوید: له فضل لایوصف و علم لاینزف؛ فضل او به وصف نمی آید و علم او پایان پذیر نیست.

و چقدر دلنواز است آنجا كه می گوید، یعطف علی الصغیر و یحنو علی الكبیر؛ آری، بزرگ و كوچك در زیر چتر لطف و ا حسان او قرار داشته و همه از او بهرمند می باشند.


[1] ابن طاوس، علي، لهوف، ص 34.